İkimiz De Biliyoruz Ki Sevdamız Delilerden

Sen ve ben.
Ve gül ve diken.
Ve yitik akıl sevdalı iken, Tek bir söz etmedik.
Yeşil çimen gözlerin,
Değmedi hiç gözlerime.
Kriz geçirtmek için yüreğime.
Neden? ...

Sen ve ben.
Sanki ezelden beri
Yazılmış gibi alnımıza derin.
Ellerin, ellerimde çırpınmadı hiç,
Bir yavru kuş misali.
Ama,
İkimiz de biliyoruz ki,
Sevdamız delilerden.
Oysa yıllardır susuyoruz.
Su suyoruz.
Neden!
Sen ve ben,
Gizemli yolların izinden,
Gören bir kör gibi göz,
Duyan bir kulak gibi sağır,
Nazım gibi dersek,
Kurşun gibi ağır,
bağır bağır bağırıyoruz.
Sevdamızı eritmeye çağırıyoruz.
Ama galiba ikimiz de velilerden,
İkimiz de biliyoruz ki;
sevdamız delilerden.
Durun! Alkışlamayın,daha bitmedi şiir.
Leyla ile Mecnun,
Tahir ile Zühre,
Kavuşulmamayı anlatmaz mı?
Sevda kavuşulmadığında sevda olmaz mı,
Delilerden.
Sen işte biraz Leyla,biraz Zühre.
Ben mecnun yada Tahir.
Varsın böyle yazılsın aşkımız,
Evvel ahir.
Sen ve ben.
Ve gül ve diken.
Ve yitik akıl sevdalı iken, Bir ah bile etmeden,
Ta yürekten,
Konuşalım.,
Sessiz ve derinden.
Bir ah bile etmeden.
Bir ah bile.