İkimiz bir gönülde...

Kendimden çıkmıştım yola
yol alıyordum
açık denizlerde

ve uğrayıp sevda limanlarına
seni arıyordum
anlardım ki nafile
dönerdim yine kendime

ilk değildi düşler ülkesinden dönüşüm.
bir tek ben yoktum ki kendimde
oradaydın ya sen de hep oradaydın

güneşi avuçlarıma her bıraktığında
yıldızları da ipe dizip kolye yapardın boynuma

sendin renkler serpen rüyalarıma
birlikte giydirirdik hüznü geceye

fısıltıyla konuştuğunu duyardım
ay dolunay olduğunda
annemin sesiydi sanki masal gibi anlatırdın
söylerdin sevdiğini

gecelerin en büyülü vaktinde
akan suya aşka açan çiçeklere
ninniler söylerdin ben uyurdum
nereme baksam nereye dokunsam
hep sen vardın kendimde

Bırakıp gidemedim hiç ikimizi

asuman atlas bir yorgan
olurdu örtülürdü ipek dokunuşuyla üzerimize

geceyi yakardık alev alev
yıldızlarla çıra yerine

yastığını çiçeklerle bezeyip
çalardım cennetten rüyalarını
rüzgardı ninni söyleyen getirirken uykumuzu
biz kırk gün kırk gece uyurduk seninle
ermişlere karışarak

29/Mayıs/2009/Bodrum