İkimiz Şiiri - Hilmi Tanrıkulu

Çok uzak şehirlerde duruyoruz,

Ama bence aynı sokakta oturuyoruz.

Ve yine bence tek sorunumuz,

Birbirimizin kapısını çalamıyoruz.

Sorumluluklar kaçırıyor gözlerimi gözlerinden,

Hep kestim, biçtim cesaretsiz sözlerimden,

Bir kopabilsem şunlardan,

Bir yakalayabilsem, dokunabilsem, öpebilsem,

Kanlı ellerimle ellerimden,

Ve konuşabilsek,

Yasak sözlerimle.

Beni anlamazsın, yüzüme bile bakmazsın,

Bir baksan, bir anlasan,

Bir daha kopamazsın.

Bende bakamıyorum zaten,

Uzaktan ve yalnız seviyorum.

Ve sen yokken şiirlerle ölüyorum.

Sen bir baksan bana, bir anlayabilsek,

Hayat ne kadar aptal ve ne kadar kısa.

Bir kaçabilsek yalnızlığa,

İnan ki ulaşacağız sonsuza...