İkimiz Şiiri - Emine Koçgün

ikimiz de,
kurmaya çalışsak ta
beceremeyiz bu aşkı
ancak bakışırız öyle uzaktan.
gözlerimiz yüreğe akar
orada kalır öylece,
her ne kadar deliler gibi sarılmak istesek te;
her zamanki gibi payımıza düşer sessiz bir gece.
ve biz kalakalırız karanlıklarda.
suskun,mağrur,zebun ve aşık kendince.

yan yana yürüsekte seninle
tutuşamayız,
ne biz aşk ateşiyle
ne de ellerimiz buluşur gizlice.
candan bir ılıklık dolaşır içimizde
ama ne tutuşur nede ceplerimize girer ellerimiz.
kalakalır donar öylece.
ne tutuşur nede saklanır
gurur yapar kendince...

hep aynı kavşakta ayrılırız...
söz veririz kendimize
söz deriz,yarın deriz,
sarılacağım,ağlayacağım.
hatta bağıra bağıra seviyorum diyeceğim.
deriz...
ikimizde aşkın geçmiş zamanda kaldığını bilir.
ama kabullenemeyiz...
yine bir iş çıkışını,
yine bir yan yana,ayrı ayrı akşamı
kararsızca bekleriz...
ve gün gelir
bunuda yaşayamayız
veda zamanı gelmiştir artık.