İkilik Şiiri - Enes Kepil

Bazen mutluluğumuz
Başka birinin hüznüne bulaşır
Çamurlanmış ayakkabılarımızla
Adımlar atarız sokaklar boyu
Tabi genelde ayakkabılarımız
Arındırılmıştır tozundan, çamurundan
O gözlere hitap eden görünümüyle
Samimi bir selamlamaya benzer
İçinde çıkar ve art niyet barındırmayan

Bazen bir sevilmekten diğerine
Başka bir sevişmeye yol alır insan
Yeni bir heyecanın kapısı çalınır
Daha fazla keşfedildiğinde, dünya
Giderek küçüldüğünde
Çok ıssız yerleri kaldığında artık sadece
İnsan evrende yeni yaşam alanlarının
Varlığını düşünür

O uzakta görünen yıldızlar
Gözleri kamaştırırlar
Oysa gitseniz görseniz
Anlarsınız ki
Şartları elverişsizdir onların
Çekim kuvvetine
Gözleri kamaştıran o görüntüye
Hayran kalmışsınızdır

Bir kıtadan diğerine geçmek kadar zor
Çürük bir köprüden geçmek kadar tehlikeli
Bazen bir kalpten diğerine gitmek kadar acı verir
Bu yaşamın için sığdırdığımız şeyler
Bazen tarifsiz bir acıya boğarken bir kalbi
Aynı anda dünyanın en mutlu insanı
Yapabiliriz birilerini
Bu acı bir karşıtıdır o anda etrafa yayılan gülüşlerimizin.