İkilenmiş Hayatlar Şiiri - Sultan Mustafa

Ben gün doğarken gelmişim dünyaya
Mevsimlerden bahar, aylardan nisanmış
Kırlarda çiçekler, çiçekte arılar
Beni tebessümler karşılamış

Ben tipili bir günde
Gecenin kör karanlığında doğmuşum
Doğarken ağlamışım
Gözyaşlarıyla sarıp kundaklamışlar beni

Hayat el bebek gül bebek büyütmüş beni
Güller dökülmüş yollarıma
Hep tam vaktinde bulmuşum bineceğim treni
İneceğim yere zamanında varmışım

Susmuş güz dallarında
Kederle dolu bir kuş
Düz caddeler aşılmaz dağ olmuş
İnişlerim yokuş

Gözyaşlarım gülmekten dökülmüş
Bir kelebek gibi gülden güle konmuşum
Bendeki ne hercai gönülmüş

Ne aşklardan nasibim olmuş
Ne sevmekten
Her günüm dertle efkârla dolmuş

Ben yaz günlerinin serin meltemiyim
Gönlünce yaşayan bir deliyim

Yaşamak yalnızca sürünmektir benim için
Bahtımızda poyraz var, meltemi geçin

Ben yeşil vadilerin çağlayanıyım

Ben kutupların buzulu

Ben çılgın zamanların kızıyım

Ben solgun âşıkların sazıyım

Ben şuh sevdaların nazıyım

Ben çöl rüzgârlarının tozuyum

Gitmek dilersem yollar açılır bana

Gitmek karanlığa gömülmektir

Gitmek, bir gülüştür beyaz zamanlarda

Kalmak çivilenmektir eski bir duvarda

Gidişler zamanı yormak mı dersin
Kalışlar gitmekten uzak mı dersin
Gitmek de bir bu alemde kalmak da
Bizi bekleyen var yakın bir durakta