İKiLEME Şiiri - Feride Bektaş

Ukdem hem tutku oldu o yâr bu cana,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.
Olmuşum tiryakisi ne verdi bana,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Yediveren dal olsam çoktan solmuştum,
Oğul veren tiyek olsam kurumuştum
Taş olsam şimdiye un ufak olmuştum,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Dermiş ki ”O yar benim dengim ayarım”
Beni sevdiğini yad elde duyarım,
Günü güne ekler zamanı sayarım,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Eş-dost sitemkâr olmama garip bakar
Ömrüm avuçlarımda su olup akar,
Aşkın ateşi beni çiğerden yakar,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Dostlar gönül yaram eski, değil yeni,
Aşk derdini demez isem boğar beni
O yar elinden unutmuşum ben beni
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati

Başımı hangi taşa… ne yana gidem
Çilelerin biçim biçim söyle nidem?
Erişmiyor ki yâre feryad ı nidam,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Yalan dünyada beklerken selamını,
Darağaca salıp kırmış kalemini,
Daha söylememiştim son kelamımı,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

O yar bana takılmayı çok severdi,
“Her halin güzel“ der, kendince överdi,
Ah çekip sinesini ne çok döverdi,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Gözüme yaban göz değse çıldırırdı
Elime bir yad el değse delirirdi,
Aşırı sevgisi beni yıldırırdı
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Damla göz yaşıma yakardı dünyayı,
Kuruturdu okyanus,dereyi çayı,
Vuslata indirirdi güneşi ayı,
Bir yanda hiddeti bir yanda şefkati.

Feride Bektaş