İkilem Şiiri - Güven Sert

sevgi ve nefret
tek yumurta ikizleri,
bu gerçeği öğrenmen ne acı.

sevmiştin,
kimseden yardım istememiştin,
yüreğinden beynine dörtnala giden beyaz atın
ayakları kırıldı,
o gidince...
sen tek el silah sesini duymamak için
çifte sulu bir çift hançer sapladın kalbine.
yaşam dayanamadı soğukluğuna kanının,
mevsim kutuplar oldu.

...ve sana hiçbir gülbaharda gelmeyen göçmen sevgiler
bu mevsimde de dönmeyecekler,
yine de sen
vazgeçmeyeceksin böylesi beklemekten...

sevgi ve nefretin,
siyamlı ikizlerin
başbelaların,
ah bu ikilemden çıkıp varabilsen hayatının birlemine,
ikinin karesi kadar su verebilsen
hançerlerinin hammaddesine,
vurabilsen çifte sulu çifte sıcak çeliği
ikizlerden birine.

yanlış bebeği öldürürüm diye korkuyorsun...

oysa seçimler çoktan yapılmış
doğru ya da yanlış
herkes bir bebek gömmüş
kalple simgeli yedinci duyular mezarlığına,
bir sen kusur kalmışsın,
tek kusurun bu olsa
kadı kızı olmaya razısın,
ama ya yanlış bebeği öldürürsen..

bir fikrin var elbet ağır basan
ve her nedense
yalnızca bunalımlarında düşünüyorsun
hayatın anlamsızlığını.

anlama dönüşün
ikilemine merhaba diyor,
sonra yine aynı devinim,
ve bir korkun daha oluyor,
kendi cenazene katılmak...