İkilem Şiiri - Necmettin Sarı

- ölmek kolay, zor ölmek,
ya korkuyu öldürmek -

Bir başkasının kaçan uykusuyla çiftleşiyor düşlerim,
Ben kaçan uykularımı arıyorum ve düşlerimi
soluk kemik rengiyle geliyor üzerime yalnızlık,
kemik rengiyle öpüyor dişlerimi.
bütün ayrılıkları öldürüyorum,
bütün ölümleri ayırıyorum
ve balyoz ellerimle iniyorum ayrılığa
ve ayrılığı bir balyoza çevirip elime alıyorum
düşlerim soğuyor, avuçlarım yanıyor
ve yeni ve henüz doğmuş bir yaşam
kocaman elleriyle kapıyor gözlerimi.
Gözlerimle öpüyorum,
gözlerimle gülüyorum,
ve gözlerimle korkuyorum ölümden
- ölümünse ağlayacak gözleri hiç olmadı,
dökecek gözyaşları, tutacak elleri de –
gözleri benim bugün ölümün,
gözyaşları ruhum,
ve elleri birazdan ışıksız bir yaylaya çıkıyor,
dört günlüğüne,
turnalar, begonyalar,
helizler bitiren elleri birazdan
ışıksız bir yaylaya çıkıyor dört günlüğüne

bugün ölmek için çok yalnız bir gün,
ve ölümü çağırmak için biraz geç,
gülümseyen yanlarım çok uykusuz yüzümde
yüzümü öldürmek! , ışıksız bir yaylada,
taşta yürü, suda yüz
mor mantarlar, dağ çilekleri
böğürtlen güneşinde kızaran gölge
yok artık!

Gelmez ölüm, ben kendim öleceğim
ölmek için korkumu içimden sökeceğim.

(2001)