Mesud muyum, bilmem. Belki de...
Meşakkatle geliyor, epey bir meşakkatle.
Nasılsa meşakkatle gittiği gibi...
Ağlıyor muyum? Zahiren görünmüyor,
Al al yanaklar, gamlı gözler,
İçime içime mi ağlıyorum?
Belki de...
En derûnîde bir yerde,
Zulmet rüyalarımda.
Muhteşem geçen günlerimin bâs düşmanı gibi,
Gidiyor, meşakkatle gidiyor ama...
Nedir o, uzaklaşmıyor mu kalbimden?
Mahvolmuyor mu, bitmiyor mu?
Müsaade etmiyor mu sevmeme, mesud olmama...?
Raks ediyor aklımla, gözlerimden uzağa gülüyor...
Acımı unutmamın sebebi mi o?
Yoksa onu sevdiğim için acılarıma tahammül mü ediyorum?
Uzağa nazar ediyor, benden gayri görüyor, çehremden, gönlümden uzağa nazar ediyor...
Vuslat olur muyuz... Bilmem. Belki de.
Lâkin yâr, yâr deme cesaretini gösterdiğim...
Cesurum sana karşı, gelirsin, geleceksin.
Belki de, belki de!
Benim olacaksın...
Gülecek gözlerin. Bana.
Varacak seyrinin son adımları. Bana.
Geleceksin yâr, geleceksin...
Geleceksin ki, beni bana getireceksin.
Değilsin nâcatım,
Sen yâr,
Sen benim ibtidâmsın...
Esir oldum sesine, gözlerine, saçlarına, kokuna, sözlerine ve dahi sana.
Tam karşımdasın yâr,
Sesinle, cemâlinle,
İnce fikrinle, zarâfetinle,
İçindeki o kırgınlıklarla,
Kalbinin derinliklerindeki esrârınla,
Karşımdasın yâr.
Değil dokunmak, bakmaya endişe ediyorum,
Nazarım geçer cemâline, azâmetine...
Sesini işitiyorum, hiddetini, tebessümünü.
Gözlerimi kapatıyor kulaklarım, sokuyor beni hayâl âlemine, bir sen bir ben...
Noksanını duyuyor, öğreniyorum,
ve seni her şeye rağmen beğeniyorum.
Ey karşımda duran sevgili,
Bilirim, bilirim ki imkânsız,
Lâkin yine bilirim ki her imkânsızın sonunda vardır imkân.
Nasip oluyorsa sana bu sözlerim, satırlarım,
Bilirim ki gelirsin, bilirim ki hayırlım olursun.
Karşımda duran yâr,
Gözlerim bekler seni, kalbim, ellerim.
Beklerim seni ebediyete, en derûnîme,
Ya gelirsin yanıma,
Ya da bir gün kara toprağıma duâya...
Kayıt Tarihi : 27.11.2024 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İkilem şiirimin hikayesi, içinde bulunduğum bir dönemin ruh halini yansıtıyor. Hem geçmişin acısını hem de yeni bir aşka duyduğum duyguları bir arada taşıyor. Bir yanda eski sevgilimle yaşadığım ilişki, o ilişkiyi bitirmenin getirdiği acı vardı. Ancak bir yanda da, hayatımda yeni birinin yer etmeye başlaması, beni ikilemde bırakıyordu. O kişinin ismi Merve’ydi. İkilemim de tam olarak buradan kaynaklanıyordu. Şiiri yazarken bir yandan eskiyi unutmaya çalışıyor, bir yandan da yeniyi kabullenmeye çalışıyordum. İçimdeki acıyı hafifletmeye çalışırken, aynı zamanda yeni birine aşık olmak, bir o kadar karmaşık ve zorlayıcıydı. “Acımı unutmamın sebebi mi o? Yoksa onu sevdiğim için acılarıma katlanmam mı?” cümlesi, işte bu ikilemi anlatıyordu. Geçmişin acısını unutamıyordum ama yeni bir aşka adım atarken bu eski acı bana engel oluyordu. Ancak zamanla, Merve’ye duyduğum sevgi ağır bastı. Onu sevmenin bana verdiği huzur, eskiyi unutmamı sağladı. Şiirin sonlarında, Merve’ye olan sevgimin yoğunluğu o kadar arttı ki, eskiyi tamamen geride bıraktım. Bu, bir anlamda içsel bir dönüşümdü. Geçmişte yaşadığım duygularımın yerini, yeni bir aşkla hayatıma devam etme kararlılığı aldı. Fakat bir başka önemli detay daha vardı: Şiirimin içinde bir gizli akrostiş bulunuyor. Bu, Merve’nin ismini içeriyor. Şiirin her kıtasındaki ilk harfler birleştiğinde, “Merve” ismi ortaya çıkıyor. Bu, Merve’ye olan sevgimi daha da özel kılıyordu. Bu gizli mesaj, hem onunla paylaştığım duyguları hem de içimdeki karmaşayı sembolize ediyordu. İkilemde kalmamın nedeni işte buydu: Bir yanda geçmişin izleri, diğer yanda yeni bir aşka duyduğum sevgi... Sonunda, aşkın gücü eski acıların önüne geçti ve ben de Merve’ye olan sevgimle yoluma devam ettim. Dipnot* -Ne eskisi yar oldu ne yenisi. Ne eskisinde takılı kaldım, ne de yenisine boyun eğdim. İnşirah yanımızda... :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!