İkilem Şiiri - Çizgili Mavi

İki bilinmeyenli bir denklem;
Yaşamak ve de ölmek!
“Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim,
Biz de soluk alıp vermekteyiz.” dediği gibi Sadri’nin!
Yaşıyorum; yaşamaksa, soluk alıp vermek!
Bir derttir ki içimde yanar da durur,
Hasretin ey yar! Yakar-kavurur.
Ne yaşadığım belli, ne öldüğüm;
Takvimler ruhumu, bir meçhule savurur.
Hasretin, kursağımda meskûn bir kör düğüm!
…
Göğsümde bir derin sancı, gözümde yaş;
Alâmetifarikası ömrümün, bu telaş.
“Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim”
Ölüyorken ömür hanında, yavaş yavaş!
Geceyle gündüz, akşamla sabah.
Dilimde, tükenmeyen dertli bir ah.
Girift bilmeceler ki iç içe geçmiş,
Beden bu ya: ruh diye seni seçmiş!
Göz gözü görmez bir sis bulutu sözlerin,
Dimağımda manzara diye, o Cennet gözlerin.
Kalemler hasrette, vuslatlar yangın yeri.
Sevdam! Gönlüme düştüğün günden beri!
…
“Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim!”
İflah olmaz bir yangında yansak da…
Ölmek için, şu ziyan ömre dayansak da!
Duymasam ne çıkar, dilinden sevda sözlerini,
Değil mi ki Cennet bildim, o yeşil gözlerini!
Anlamazlar! Nedir o gözünde gördüğüm,
Anlamazlar! Aşk bu, sevdaa… kördüğüm!
Hasretin; lime lime, böler beni bin parçaya.
Vuslatın… Yazık! Dâhil değil sevdaya…
Yaşamak ve de ölmek…
Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim,
Yaşamaksa, soluk alıp vermek!