İkilem Şiiri - Mustafa Sevimli

Bugün ayın on dördü
Dolunaylı gecelerin başlangıcı

Gökte dolunay var
Ve ben şu an bir şeyleri
Kayıt altına almaktayım
Dolunaya tutulan yanlarımı
Dökmek isterim kâğıda
Böyle dolunaylı bir gecede

Vuslatın yakınlığına olan umudum arttıkça
Kaleme yansıyan yanlarım da
Tükeniyor bir bir
Sanki adım adım yaklaştıkça vuslata
Daha bir çekiliyorum
O ıssız mahremliğime

Seni ararım kâğıt kâğıt
Kalem kalem
Satır satır
Lakin seni bulunca da
Kendimi kaybederim

Nedir bu ikilemin anlamı

Senin bir mum ışığında
Deruni bir enstrüman eşliğinde
Dolunayı seyretmeyi özlemişim
İşte o an şairane duygular eşliğinde
Sana yönelteceğim mısraların hayalindeyim
Ben söylesem sen dinlesen

Tedirginlik kaplar içimi birden
Ve irkilirim
Ya sen yoksundur
Ya dolunay yoktur
Ya mum ışığı yoktur
Ya enstrüman
Ya da ben yokum
Uzanan ellerim geri boş döner bana
Oysa dokunmuşumdur sana
Varlığını hissettiğim anda
Yokluğa düşüşümün resmini çizmişimdir

Hani insan baş aşağı düşer ya devamlı
Hâlbuki yerindedir
Bir yere gitmez
Ama düşer baş aşağı devamlı
Aşağılara doğru
Bitmek bilmez bir türlü bu düşüş
2006