bir yanın
sessizdir hep
tenhalarda durur bu yüzden
çekip gidişi gibi göğe doğru balonun
hafif hafif sallanaraktan
neye heves etse çocukça
onda yokluk hep hüsran
bir yanın söyleşir buruk içinden
kendi yankısına çarpa çarpa sesi
yazıp çizip siler yeniden
yine de eksik kalır günlüğü
mırıldanır o zaman
bildiği en yanık türküyü
bir yanın
canı sıkılan kısık sesli çocuk
bir yanın
dermansız yorgun kadın
mahzunlar ikisi de
devşirirler zamanı
bir avuç suda dalıp çıkan
karabatak gibi
hep sessiz ağlar mahzun gözleri
ağladıkları zaman
Güler Tunalı Eren
28/08/2016
İstanbul
Kayıt Tarihi : 28.8.2016 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!