İkilem Şiiri - Mücella Pakdemir

“Sırası…
Tam sırası…
Yüreğini dürteceksin! O kadar…
Atlar şahlanacak haralarında
Sırtında gümüş süvariler
Kırbaçsız atılacaklar yeni gün doğumlarına”

Haykırıyor iç sesim
Dinliyorum

Gönül kuşum firarda, bozgun yemiş kafesim
Gölgem ölmüş ardımda
Kolumda hayâletler
Meçhule gidiyorum

Çoktandır unutuldum bu kıyıda
Kaç mevsim bilendim, kaç mevsim yandım
Kaç sabah kirpiklerim yapışık uyandım
Sızlanmadan yaşamak
Sanma ki çok kolay

Yüreğim öfkelenir geceye
Yıldızları hüzün karasına boyar
Rastgele bir kurşun atar
Alnından vurulur ay

Mandalından düşerse tutkum
İpini koparırsa sevdam
Dile düşer adımız
Bala yatırsan kirlenir
Süte batırsan bulanır
Karlarımız bile simsiyah yağar

Sen beni sevemezsin
Sorgulama bu defa aşkım
Kaderine say
Kaderine say.