İkilem (1) Şiiri - Nami Keskinbora

Bunca yıldan sonra... hala
Gözümde, gönlümde, beynimde yaşamana rağmen
Seninle karşılaşmaktan korkuyorum.

Hayat rastlantılarla dolu
Seni hangi kimlikle karşılıyayım?
Liseli arkadaşın mı?
O sevgili Nil'in sevdiği Nami'si mi?
Yoksa hiç tanışmamış yabancı biri mi?
Olacağından değil. Hani
İnsan bazen öyle düşünüyor.
Ya olursa... Yani

Sensizlik hala şaşkınlık veriyor
Anlamsızlıkları yaşamak istemiyorum.
Seni artık unutmak istiyorum
Daha doğrusu, unutmak zorundayım.
Zira eşin, boyunca çocukların olmuştur herhalde.

Tam böyle düşünüyorken,
Bir ortak dostumuz sesleniyor radyodan
'Gözleri aşka gülen taze söğüt dalısın,
Gel bana her gece sen gönlüme doğmalısın.'
Başlıyor kalbim hız alarak çarpmaya,
Dursa... durabilse...

Sen yokken bu haldeyim
Ya karşılaşırsak,herhalde kalbim fırlar yerinden.
Yaş elli iki, ömür bitti, hala çözemiyorum
Seninle mi, sensiz mi,
Yoksa ölüm mü güzel?

Oysa daha evereceklerim var, düşün!
Müşkülleri, ikilemleri sen de yaşıyor musun?

(Mersin, 28 Nisan 2002)