İkiledik Şiiri - Uğur Musab Şahin

Önce büyümeyi, sonra okulu bekledik.
Askerlik, iş, evlilik ve birdik ikiledik.
Çocuklar ile beşle dik, besleyip büyüttük,
Okutup evlendirdik, torunları yürüttük.

Sonra emeklilik, işimize havlu attık.
Allah'a şükür evi, arabamızı aldık.
Çalışmadan da olmadı, acele iş bulduk
Zira daha çok çalışıp, daha çok yorulduk.

Düğün ve bayram demedik iyice gerildik.
Yamyamlığa özenip de, ömrümüzü yedik.
Ana, baba, hısım ve dostlarımız göçtüler.
Onlarda birdi, ikiydi, hatta üç, dörtteler

Geldikleri gibi sessiz sedasız gittiler,
Sıfırdan başlayıp, yine sıfırda bittiler
Kasko, dask, ev araba vergisi ve trafik
Halimiz perişan, dramatik ve trajik

Şükür, kanaat vardı bizim jenerasyonda,
Trenler kömürlü, rötarlıydı istasyonda.
Ne sevgi ne değer vardı, nede o gülistan
Ne kıyak ayakkabı, ne de eşimde fistan.

Herkeste araba yoktu, hantal otobüsler.
Tek şerit yollar, siyaset kavgası, küslükler
Şimdi şeker, mide tansiyon daim hastane,
Fatura ödemesi, banka ya da postane.
2021