İkiden Bir Çıkınca Yalnızlık Kalır

Hava soğuktu, elleri de üşüyordu
Aslında
Avuçlarıysa terliyordu
Bir kağıt mendil çıkardı paketinden
İtina ile kapatarak
Avuçlarını sildi, yavaşça açarak
Gömlek cebini
Paketi koydu
Sevdiğinin gözlerinin içine
Bakarak

Henüz farkında değildi sevilen
Böylesi sevildiğinden
Uzunca bir zamandır vardı bu
Kişi
Yeni farkediyordu
Avuçlarının sıklıkla terlediğini
Bir rahatsızlıktan mı? diye düşündü
Hayır! bu olamazdı
O kadar rahattı ki kişi
Sevdiğinin gözlerinin içine bakarken

Ve çevredeki insanlırın
Rahatsız edici bakışları rahatsız etmiyordu o’nu
Güneşin
Gözlerini rahatsız ettiği kadar
Küçük bir poşet olmalıydı aslında
Farkındaydı
Aradığı o poşette değildi
Ama yine de şöyle bir kurcaladı
Kişi
Kısık bir ses tonuyla

Biliyordum dedi biliyordum
Belki dedim
Belki
Meraklı bir bakış oluştu sevilenin gözlerinde
Ve dudaklarında
Anlamadığını belirten bir ifade
Gözlerini kapadı kişi ve avuçlarını
Gözlerinin üzerine götürdü
“Kanlanmıştı” kişinin gözleri, yorgun
Bir ses;

Pek bir alınganlaştılar dedi
Herkes gibi!
Sevilenin dudakları
Anlamadığını belirten ifadeyi
Taşımaktan
Yorgun düşmüştü belli
Peki dedi kişi;
“Gözdamlam benle aynı şehirde değil”
Zaten birşeyleri unutmadan
Bir başka şehre gitmişliğim vaki mi?

Sahi dönmek vakti yakındır
Zaman huysuz bir çocuk gibi
Durmaz
Dakikalar süzülür zamanın süzgecinden
Gitmeye ve kalmaya dair
Söylendi herşey
Sıcak bir hatıra olacaktır birazdan
Herşey
Yer uzak diyarların yakın durağı
Işıklı... parlak... çirkin

Gitmekse gidiyordu kişi,
Kalmaksa, kalıyordu
Gözleri sevdiğinin gözlerinde
Ve hasretlik koyuyordu şimdiden
“Bütün gitmeler şahit olsun diyordu
Kişi;
Nasıl ki gidiyorsam şimdi
Nasıl ki gidişimin tanığıysa gece
Bir gece
Şahitlik yapacaktır döndüğüm güne”

Ne çok gün geçti ne çok gece
Dönüp gelmeler oldu, çekip gitmeler
Sonra
Çıkmaz oldu bütün sokaklar
Küçük ayrılıklar oldu
Gün oldu, ay oldu yıl oldu hatta
Umut oldu sevilen her geldiğinde
İstenen hiçbir zaman olmadı
Gereklilik kondu adı
Ve sanki herşey yaşanmış gibi

Bir ayrılğın önünde durdular
Birazdan ayrılığa binip gidecekti sevilen
El ele tutuştular
“Bırak hasret binsin o ayrılığa
Sen kal, özlemler binsin, şiirler binsin
Her sabah
Sensizliğe uyanmalar binsin
Bırak ağustos binsin,
Sensizlik binsin ayrılığa
Sen gitme, sen kal

Diyebilmek için yalvardı
Kendine
Kişi
Çare bilse söylediklerini
Söyliyecekti en sevdiğine, gecelerce özlediğine
Kişi sustu, dünya durdu
Elleri kopunca sevgiliden, ayrılığa adım attı sevilen
Mutluluk iki kişiyledir
Aşk iki kişiyle
İkiden bir çıkınca yalnızlık kalır!