İkibinli Yılların Öncesinde Çocuk Olmak

Sokakta oyun oynayan son nesildik
ne yazık ki
o zamanlar farkında değildik
sabahın ilk ışıklarıyla kalkar
annemizin zoruyla yüzümüzü yıkardık
ve parçalanmış terliklerimizi giyer
kendimizi sokağa atardık
gerçek olurdu saklanbaçlarımız
hep kavga çıkarırdı bazıları
kavga eder
küserdik
oyun bitince barışır
diğer oyuna geçerdik

Sokakta oyun oynayan son nesildik
en son biz saklandık
en kuytu köşelere
önüm, arkam, sağım, solum sobe
demedi hiçbir çocuk
gözlerini yumup birdaha, bizden sonra
yaşlı karayemiş ağacına

Sokakta oyun oynayan son nesildik
evden kurabiye aşırıp
evcilik oynayan
bebekleri leyleklerin getirdiğine inanan
son nesildik

Bizden sonra oynamadı hiç kimse körebe
yine bağlandı bazılarının gözleri
ama körebe oynamak değildi büyüklerin niyeti

Öğleye kadar oruç tutan son nesildik
ve öğlene kadar
tuttuğumuz oruçları
bayramda annemize satan
sattığımız orucun parasıyla
dondurma alan
hayatı çocuk hibi yaşayan
son nesildik
ne yazık ki...
o zamanlar bunun farkında değildik