İkibindörtyüz Şiiri - Arif Emrah Toyoğlu

illa ki bir meşrutiyetini sezecektim ölmeseydin
o kadar da yasak değildin
o kadar da men edilmemiştin kapımdan
altmışyedi kez direnmek inat sayılmazdı üstelik
ne yana yazsam az
neyi anlatsam sıradan
aramızda
hukuken bir bağlantı kalır sonradan
sorgulayamam bence cayılmadan bu karardan
devrim acelesi kadar roman yaşamak
tadına vararak çiğ öpmenin
adıma sorarsan hiç
asılsam da saklamam
sen bir fevriden uzak
ben bana düşenden öte sayılmam insandan
bütün coğrafyamız bizden ibaret
hangi kelimeye yakınlaşsam kıymet
hangi sancılı imlayla uzaklaşsam kıyamet
henüz kuşkusuzum

sen kuşkusuz hatırasın
ölmek sebebiyle..,
muammasın
ölüm neticesinde...