İkibinden Habersiz Şiiri - Çağlar Varol

-Nazım Hikmet'e-

Titriyordu aç bir çocuk ıssız kuytularda
Bir dilim ekmeğin hayaliyle ısınıyordu
İlk o varmalıydı karşıki otelin çöplüğüne
ilk o almalıydı nasibini akşamki ziyafetten
Titriyordu, kentin ışıklarına tutunuyordu
-ikibinden habersiz

Yeni bir binyıldan bahsediyordu haber bültenleri
Umuttan, mutluluktan...
Lüks arabalarıyla beyfendilerimiz
Çoktan dağılmıştı ülkemin beş yıldızlı otellerine
kollarında medyatik fahişelerle

Milyarlar ekleniyordu, birilerinin milyarlarına
Dolarlar saçılıyordu gökyüzüne
Vur patlasın, çal oynasındı gece
Bastırıyordu yükselen kahkahalar
aç insanların feryatlarını.

Yeni bir binyıldan bahsediyordu haber bültenleri
Umuttan, mutluluktan...
Lüks arabalarıyla beyfendilerimiz
Dönüyordu yavaş yavaş
Saray yavrusu evlerine
gözlerinde alkolün perdesiyle

Ve artıkları toplamak için, çöpleri yoklayan çocuk
yumuyordu gözlerini hayata; E-5'in ortasında
Ömründe gördüğü en lüks arabanın altında ezilerek
-ikibinden habersiz

Ve mavi gözleriyle Nazım Hikmet
Süzülerek gökyüzünden usulca
Kucaklıyordu yolun ortasında cansız yatan çocuğu
Öperek onu kanayan yaralarından
Savuruyordu hiç ölmeyecek dizelerine
-ikibin, umrunda değil!..