Iki yuzlu madalyon Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Çakan şimşekler var sıcak buhranlı günlerin üzerine
Eşeleniyor toprak eski hayatlardan iz peşinde
İkiyüzlü bir madalyon sarıyor her zerreyi
Ölüm ve hayat adında bir piyes oynanıyor
Çamurdan heykellerin balçıktan dilleriyle yoğurduğu kelimelerle
Biri bizimle dalga mı geçiyor yoksa?
Uyurken uyanılacak anın ağırlığında kâbuslar dökülüyor kefenden karanlığa
Sabahlar ölüm ezgileriyle yorgunluk serpiyor çorak topraklara
Gün bertaraf olmuş, develere yüklenmiş bütün yük, ummanlar çöller siluetinde
Bir yolculuk kurulmuş, kölelerden ve efendilerden ve dağların taşların yükünden
İnanç kandilleri karanlığa gömülmüş, petrolden ve altından babil kuleleri dikilmiş
Bir ışık var ilerilerde bir yerde ve gölgesinde bir nehir derin bir mücadelede
Ulaşmak istediği deniz kan ağlıyor ve kokular yüklenmiş gemilere
Kıyısına sürü üstüne sürü kervan kurulmuş
Bir mum yanıyor ardında şehri titretiyor ve bir çocuk yeni doğmuş olanı biteni hiç umursamıyor
Hayallere dalmış biri var, gözü şehrin ışıklarına takılmış
Elleriyle helezonlar çiziyor, burnunda yaşadığı kadınların ölümle karışmış rayihası
Sanki Deli numarası yapıyor,
Bakıyor şehre, şehrin sakinlerine ve yarıyor geçiyor kalabalığın önünden
Dalga geçercesine bütün sorularla gülümsüyor
Ve Dişleriyle söküyor özgürlüğü fikir düğümlerinden