İki yüzlüğümdür ben
Biri gülen hayatı umursamaz
Hayatla dalga geçen
Diğeri gerçek ben
Kahkahaların arkasına gizlenmiş
Hırsımın esiri olan
Saf, gülen adam rolüne girip,
herkesin kim olduğunu öğrenmeye çalışan,
Ama kimse beni tanıyamaz
Kendimi korur, gizlenirim
Beni çözmenin yolu:
Karmaşık labirentlerden geçip,
Yalanlarımı aşıp,
Vücudumun içinde sakladığım,
Benim dümyamın anahtarının bulunmasıyla olur
Daha o anahtarı bulan biri yok,
Ama labirentte dolaşan çok mahluk var.
Kayıt Tarihi : 10.8.2002 12:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kayahan Nacar](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/08/10/iki-yuz-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!