İki yıkık kent Şiiri - Erhan Ünlü

Geldin
Bir sonbahar ılıklığıyla
En güzel
En içten duygularla ,
Yürüdün yörüngeme
Karıştı gülümsemelerimiz birbirine .
Hoş geldin
Ey sevgi - sevgili
Gecede iki yürek
Havada soluğun
Kalbimiz bulutlara meydan okuyor .
Geceye
Lapa lapa yıldız yağıyor ,
Ve sonra
Ufkun derinliğinde
Kızıl güneş doğdu içimizden .
Yitik bir yanımız vardı
Biliyorduk
Bu uzun yolculukta
Yüzümüzün belirdiği her yer
Bize sırt çevirdi.
Sen
Bir şeyler söylüyordun sessizce
Bu senin sesin
Yeni bir ses soluk ,
Göğüs kafesimin içinde
Bir çarpıntı
Vuruyor içimi
Bir balyoz darbesi gibi
Karışıyor sesinle
İnceden inceye
Akıp gidiyor.
Sessizce bir şeyler söylüyorsun bana
Bir mırıltı ile
Sözcükler boğazına takılıyor
Gözlerinin denize seslendiği
Mutluluğum yüreğinde tomurcuklanan
Sabahların ufkunda
Ve papatyaların güzel kokusunda
Beline dolanan kollarımın
Dilindeki sözcüklerle
Sessiz fısıldıyordun kulağıma .
Ve parmakların
Avuçlarımın içinde
İlkin bir ılıklık
Terliyordu avuçlarımda .
Her cümlesinde
Yanıtlamamı beklediğin sorular .
Oysa ki sesimizi
Sevgimizle bastırmıştık .
Konuştuklarımız
Esir oluyordu sevgimize
Sevginin görünmeyen sesi
Bastırıyordu her şeyi .
Bazen susuyor
Bazen konuşuyorduk .
Sözlerimizi doğrulasın diye
Gözlerin onaylıyordu ,
Biz kuşatmıştık senin le
Bu kentleri .
Uzaktık birbirimize
İki yıkık kent gibi.
O kadar da yalnızdık
Yüreklerimiz sevgi ile büyüyordu .