Nereye Baksam Yüzün Şiiri - Ferda Çalışkan

Yoksun sen, hatıralar donatır içimi,
Nereye baksam yüzün...
Ardında ne mısralar gizlidir o hasret rutubeti ile yıkanmış gözün...
Bugünler sararmış, rutubetli günlerdir bana
Aştık seninle engebeli kayalıkları,
aydınlık sevgimizle,güzel hislerimizle
Şimdi mutlu muyuz? Nereye baksak hüzün,
Çünkü tam da üzerindeyiz karanlık bir düz'ün...
Yanmak gerek! Bir mum misali, eriye eriye tutuşmak gerek aydınlık yarınlar için.
Zifiri gecelerin kucağına bırakmamak için umudumuzu, tekrar tekrar sevmek gerek.
Karanlık düzlüklerde bocalamaktansa,
Aydınlık kayalıklarda ağlamak gerek.
Yüreğim göz göz olmuş yangınından, aşkın için.
Ama yine yekpare, yine bütün yine senin aşkın için...
Buğulu gözlerim ardında ne sağanaklar deler yüreğimi bir bilsen.
Çünkü bulutlarım başka, bulutlarım " sen"...
Uslanmaz bir çocuk yüreğim. Sadece sana meftun, sadece sana tâmah eden. Sadece sana dudak büküp sadece sana darılan.
sadece sana saf ve masum. Sadece sana çocuklaştım ben.
Bırakma! Olur da ölümüm gelir, sana bunları bizzat söyleyemem. Ardımda hüzünlü, umutlu satırlar bırakıyorum sana. Harflerimin arasında senin nefeslerin hissediliyor. Kelimelerim sana olan aşkımın zinciri ile bağlı birbirine, sımsıkı. Satırlarım bir alev misali yanıyor, yakıyor yüreğimi yazarken tek tek sızıyor yanaklarımdan, eriyen yüreğimin damlaları...
Gün olur akıl unutur, yürek durur.
Toprak zaten ölü kuraklığıyla yanıp tutuşuyor. Alır aklımı da yüreğimi de bedenimi de ,basar bağrına bir gün.
Ama ruhumla sevdim ben seni ...
Bunun bir kaçışı yok. Sen de beni ruhunla sev e mi? Bir gün dünyada sadece ruhum kalırsa, ruhumu al ruhuna bas. Fânî bedenlerimizin, yalan dünyada gideremediği hasreti bâkî ruhumuz hakîkî alemde ancak giderebilir...