İki Yalnızız Şiiri - Hüseyin Yelen

İki yalnızız onca varların yanında an be an!
Hep istediğinle olamamanın hüznü bulaşır tebessümlerimize.
Bir yalnızın çekeceği demlerde değilim artık.

Acı vermezdi eskilerde, yoklukta yaşamak!
Dalgalandırmazdı durgun, küllenmiş kalbi,
Tozlanmış başka baharlara ertelenmiş mutlulukları.
Bir tatlı esinti bekledi yalnızlıklarım yalnızlıklarından uzaklaşmalara..
Kimi an taze biçilmiş çim kokusu tadında,
Kimi zaman beyaz hanımelleri kokularında,
Kimi zamanda kan kırmızısı gülün renginde girdin kanıma!

Aşk denizinden her demir almalarda iki yalnızız okyanus
fırtınalarını beraber göz açıp kapayıncaya kadar geçen,
SEN'li birlikteliklere götürür müsün?
Yada özlemini tattırdığın her yokluğundaki günlerin saat
24'lerinde 'Seni düşünüyorum!
Senleyim yalnızlığım! ...' diyebilir misin?

Duyuyorum bende buradan;
'evet.. evet.. eveeeet....'lerini!
Bende söyleyeceğim,
Sensiz geçen günün 24'lerinde vuran gong seslerinden
'Sendeyim
yalnızım,
aldığın nefesteki,
tuttuğun yoklardaki
boşluklarına, Ben...ben..ben varım..'

Ben sana talibim yalnızım..
Hani havuzsuz fıskiyelerden dökülen damlacıklar misali,
İzlerken birbirimizi bulmadan,
Birbirimize değmeden, düşerken havaya...
Hadi gel havuz yapalım bu yalnız damlalara kalbimizi.
Birbirlerini tüketmesinler kalan ne kadar süreleri varsa,
yada ne kadar alacakları varsa hayattan!

İki yalnızız!
Var mısın yalnızlıktan uzaklaşmaya?
Ve bir gün bir yerde, bilmeden birbirimizi,
Birbirimizle çarpışmaya, el ele, göz göze, gönül gönüle
O denizde boğulmaya..
Ve böylece yok olma ya!
Beraber..
Yapayalnız...
Var mısın?