İki Yabancı Gibi Şiiri - Mahmut Kuru

'Korkularını sevdim,korktuklarını,
Cesaretini ardından,
Med-cezirlerine kapıldım...'
...
Biz farklı şehirlerden 'iki yabancı' gibi
Korktuk birbirimizden
Yol yakınken dönmeliydik kendi karanlıklarımıza,
Ama dönmedik,ışığa kenetlendik yolun sonundaki
Korkularımızı yendik,korktuklarımızı da.
Yola koyulmuştuk bir kere,dönüşü yok artık
İnatçıydık,sonunu görebilmeliydik filmin,
Dinleyebilmeliydik şarkının bitişini,
'İki yabancı' gibi...

İhanetlerle çevrili bir yolda yürüyorduk
Kolay değildi,korkuyorduk ama
Cesurduk aynı zamanda hayat karşısında
Biz ihanetleri yaşayarak yenmeyi öğrenmiştik,
Bazen yol dar geldi bize,paylaşamadık ışığı
Bu ışık fazla dedin ikimize,
Ama bilmediğin bir şey vardı sevdiğim,
İkimizle vardı ışık,birimiz yüz çevirse yoldan
Karanlıkta kalıyorduk, üşüyorduk
Sensiz bensiz herşey bir hiçti,karanlıktı...

Evet ikimiz birlikte yürümeliydik bu yolda
O zaman çölde olsak bile koklardık gülleri
Işığı paylaşarak,'iki yabancı' gibi,
Ama dönmemeliyiz asla,anlaşılmaz bulsak bile birbirimizi
Çünkü biz ışığa kenetlendik,
Ardımız karanlık...

12.06.2001-Gebze