ben lokomotifim güya
bir kınalı vagonsun sen
yola çıkmışız, gidiyoruz
rızalı rızasız
gidiyoruz umutsuzca
sen ilk durakta çözülmüşsün
kancalarını koparmışsın benden
arkama bakmadan gidiyorum
tam güneşe ulaştık derken
başımı çeviriyorum geriye
güneşli yüzünü göremiyorum
uzun yolun özlemi ilk durak
ilk duraktasın, şaşkınsın
terk edilmiş gibisin hem de
bende boşa harcanan emek
çöpe dökülen yemek
ilk durağa döndüğümde
iki yabancıyız artık
anlamıyoruz birbirimizi
çiçek yabancı bize
uykulu böcek gözüyle
arıyoruz kendimizi
(04. 01. 2013)
Kayıt Tarihi : 5.1.2013 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir akıllı tahtanın önünde yazıldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!