Aynı bankta oturan iki yabancıydı onlar
Gelen geçen bakıyorlardı
Yabancılaşıyordu zaman
Gözyaşları hiç birşeyi değiştirmiyordu
Hayalleri sınırsızdı belki ama
Bir sınır koymaları gerekiyordu
Sonra tükürüp hayatın çarkına
Küfürler savuruyordu iki yabancıdan biri
Diğeri susmuş ağlayarak onu izliyordu
Gökyüzü masmavi
İki yabancıdan birinin gözlerinden
Platonik bir aşkın izleri yansıyordu
Diğerinin yabani bakışlı gözlerine
Ve susuyordu hayat
En çekilmez haliyle susuyordu işte! !
Güneş batıyordu ikisininde yüreğinde
İki yabancı ağır ağır
Birbirlerine sarılarak,ağlayarak ayrılıyorlardı
Hiç görüşmemek üzere
Aydınlık geçmişi unutup,karanlık geleceğe...
Gidiyorlardı...ve zaman hala yabancıydı...
Kayıt Tarihi : 5.12.2008 15:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!