İki yabancı Şiiri - Emine Koçgün

Sen ve ben aynı cümlenin içinde
iki yabancıyız.
Hayat ile ölüm arasında kalan boşluğa sıkışmış
iki bahar sabahı..
Biraz yorgun, biraz kırgın..
iki esir yürek...
Göğsünde söz verilmişliklerin bıçak yarası
Oysa
bayram sevinçlerimiz vardı yüzümüze “ gülüş “ diye taktığımız
Oysa
baca dumanlarının bile yüzündeki masumluğunu kirletemediği
beyaz düşlerimiz vardı ardında
“ hayat “ diye koşuşturduğumuz.
Ama mühürlü kaderimize inat
tek bir yürek olmaya çalıştık uçurum kenarlarında.
sevdamıza biçilen kelebek ömrüne inat
biz yaşamaya çabaladık
ama yetmedi
Aynı yürekte ömür boyu yaşayacakken
bir solgun yaprak olduk kuru sonbaharlara