İki Temmuz Ataşında Şiiri - İsmail Doğan

Yıl doksan üç, İki Temmuz Ataşında,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.
Hepsi de Ehlibeyt, Pir Sultan yolunda,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Döktüler benzini, Madımak is duman,
Kana susamış, kara sesler ne yaman,
Devlet Baba; önlem almadın o zaman,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Madımakda şakıyan bülbülü vurdun,
Ehlibeyt soynu yakarak tuzak kurdun,
Allah’dan korkmadan nasıl da kavurdun,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN,

Bitmez,bitmez bizde Pir Sultan'lar,Pirler,
Gültekin'ler, Akarsu’lar, Nesimi'ler,...
Sevgisi seldir, kültür havuzu On’lar,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Cennet bahçesinin gonca gülüyüz,
Anlımız açık, Hak yolunda ölürüz,
Balım Sultan, Pir Hacı Bektaş Veli’yiz,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Ne zaman kurtulacaksın karanlıktan,
Zarar gelmez ki insana aydınlıktan,
Dinle Ali’yi, haber al insanlıktan,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Ali Allah’ın Aslan’ı diye doğmuş,
Pir Sultan'nım uğruna, kelleyi koymuş,
Hacı Bektaş'nin, kerameti çoğumuş,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.

Söylenir Türkümüz, çalınır sazımız,
Semah döner DOĞANİ oğlan kızımız,
Muhammet Ali’den kanımız, hazımız,
Madımak’da yakıldı, otuzyedi CAN.