İki Tef Bir Kavallı Düğün Yas ve Mezarlı ...

Mehmet Şerif Ekici
153

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

İki Tef Bir Kavallı Düğün Yas ve Mezarlık iniltileriyle Dans

Geceydi..... Gece zifiriydi... Yorgundu gece. Kızıla çalan gözleri önce mezarlığa sonra bana sona kente sonra düğüne baktı. Düğündeydim ben de bakıyordum gecenin gözlerine.... Bana uğradı gece. Bütün yükünü boşalttı sırtıma gülümseyerek. Neden sonra seyirtip karşı duvarın dibine oturdu gece.

Bana baktı bir an ve '' haydi oyna'' dedi gece. Ben oynamadım. Köpekler havladı sonra..''O'' gelecekti şimdi. Gece dedi ki: ''O'' gelecek şimdi. Eve koştum ''Dur'' dedi gece. Durdum, sonra tekrar eve koştum. Hani ya ''O'' yoktu! Gelmemişti. Ama gece, yalan söylemiyordu. Ben afallamıştım bir anlık. Durdum baktım. ''O'' zaten burda değil miydi?

Karanlıktı... Karanlığın içinde iki lamba yanıyordu. Ben sadece bunların lamba olduğunu bilebiliyordum. Lambalar sıfatlarına uygun yanmıyordu.

Geceydi... Karanlıktı. Karanlığın göğsünde birçok insan vardı. İnsanlar hareket ediyordu düzenli.

Karanlıktı... İki daha iki daha tef çalınıyordu karanlığın içinde. Tefler sadece iki taneydi. Ama ikisi bana ikisi ötekilere çalınıyordu. Tefler sadece iki taneydi.İkisi de karanlıktaydı. Tefçileri tanıyordum. Ek işleri cellatlık olan insan sıfatlı birileriydi. Tef çalgılardılar, insan kargılardılar... Bir eski kabiledendiler, buraya yerleşmiştiler. Herkes tanıyordu onları ben tanımıyordum, ben tanıyordum onları kimse tanımıyordu Arkalarından biri kaval çalıyordu.Bıyıkları uzanıyordu kavalın içine çalamıyordu....

Karanlıktı.... Kavalcıyı da tanıyordum. Tefcilerin akrabası değildi, onlarlaydı sadece. Karanlıktı. Birkaç lamba vardı etrafta. Geceydi. Tef sesleri geliyordu burnumun dibinden.

Kapkaranlıktı.... Düğündü. Mahallede yas vardı. Tanımadıkları bir yakınları ölmüştü uzaklarda. Düğünden ayrılıp evlerine gidecektiler. Yas tutacaktılar. Merhumu tanıyordum, söylesem onlar da tanıyacaktı. Söylemeyecektim....

Karanlıktı... Düğündü.Yanıbaşımızda mezarlık vardı. Tef seslerine baykuş sesleri karıştı. Herkes tefe kulak kesilmişti. Ölüyü bu mezarlığa gömmeyecektiler. Tanımıyordular O'nu. Cenaze yıkanmış gelmişti. Biri kalkıp bana doğru ilerledi: ''Ölüyü sana gömeceğiz'' dedi. Ben dinledim.

Karanlıktı... Geceydi. Birkaç lamba vardı. Lambalar sönüktü. Uzak bir kabileden gelen iki cellat tefe vuruyordu durmadan. Kaval çalıyordu arkadan biri. Herkes ordaydı. Ben de ordaydım. Sonra herkes birden doğruldu. Mezarlığa doğru ilerledi. Ben yapayanlız kaldım.

Karanlıktı........

Mehmet Şerif Ekici
Kayıt Tarihi : 4.3.2013 14:54:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Şerif Ekici