İki Süvari Şiiri - Mehmet Mahsum Biçen

Yirmi dört şubat dünya yalanmış heyhat
Kimsesiz olunca öyle bir zorlaşır ki hayat
Fakih olma yolunda ömür boyu seyahat
İlimle yoğrulmuş harcında ferasetle şecaat

Kimimiz vardı ki ikisinden başka
Bir kaside ile kapılırdı ilahi aşka
Bastonuyla bir kapı çalması vardı göreydin keşke
Asayı Musa vurmuş gibi denizler paramparça

Yirmi sekiz eylül günlerden bir gün
Koca bir çınar vardı bu evde daha dün
Dallarında tüneyen kuşlar tamamı üzgün
Yapraklar hazan olmuş uzak diyarlara sürgün

Ne eylülü dinlediler ne de şubatı
Dörtnala sürdüler sılaya küheylan atı
Çoktan geçmişlerdir şimdi sıratı
Kim bilir takvaları bizimkinin kaç katı

Gittiğiniz yolda engebeler düz olsun
Uzattığınızda elinize tutunacak dal gelsin
Sürgün veren dallar dikensiz gülü bol olsun
Altından ırmaklar akan ebedi yurdunuz olsun

Gelin şu duaya amin diyelim hep beraber
Zira bu satırları yazan divane derbeder
Fukara sürekli Allah affetsin bizi der
Malum onlara yetişmek zor be birader
Toplu edince belki bize de merhamet eder.