Henüz ne zaman ne de kelam varken, iki nefes vardı boşlukta.
Biri yıldızları üfledi varlığa, nizâmı dokudu evrenin kumaşına.
Diğeri soğuk bir hiçlikti, kaosa adanmış bir açlık.
İşte o cenk, o en kadim savaş, o an başladı,
Ve yankısı hâlâ çarpar kâinatın ve insanın ruhunda.
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta