Pencereden odama vuran ışığına takıldı gözüm, iki sokak lambasının..
Ne de çaresizlerdi; yanyana, apayadınlık ama yapayalnız, biz gibi.
Kendimizi değil, sadece çevremizi aydınlatıyoruz.
Birbirimize dönmekten aciz iki sokak lambasıyız..
Arada bir gelip tekme atıyor densizin biri, aldırmıyoruz; sesimiz bile çıkmyıor.
Her gün önümüzden akıp giden hayatı izlemekle yetiniyoruz.
Ne garip? Bütün gün, bu hengamenin ortasında birbirimizi unutuyor; hava kararmaya yakın yanıyor içimiz. Çökünce karanlık, daha bir vuruyor ışığımız.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
