İki Simge Şiiri - Kenan Kara

Hani bir gün bir sofra kurulmuştu
Ellerinle dokunmuştun zeytin tanelerine
Munis ve sokulgan ellerin baş köşede
Ben dünyanın en güzel perdesinde
Sesini duyuyordum
Ve sen yine gülüyordun
En çok da ikimize

Hani bir gün ağaçların gövdesinden kan sızıyordu
Damla damla işliyordu toprağın bağrına
Kötü bir rüya görmek gibi bir şeydi işte
Korkuyorduk
Kuşlarda yeni bir göçün telaşı vardı
Yorgun saçların bir örtünün altında gizlenmiş
Yorgun kalbim göğüs kafesimde
Bakıyordum ak yüzüne
Ki yüzün
Dallarda patlamayı bekleyen bütün tomurcuklara
Hareketi bekleyen tüm çarklara
Bir işaret olmuştu
Yüzün dediysem, gülen yüzün işte
Ve her kahkahadan sonra
Her anda belirmesi muhtemel olan
Bir nehir ki göz pınarların
Savaş ve barışın ardışık iki simgesi gibiydi
Yeni bir başlangıç
Yeni bir mevsime geçebilmek için
Bir selam, bir veda
Bir hasret, bir vuslat
Böyle böyle tükeniyorduk

05.11.16