İki Şiir Bir Festival Bekilli ve Küp Şar ...

Yaz Dediler Seni

Ben seni yaşamadım sen beni duymadın
Ne sen benden haberlisin ne ben senden
Uzağımsın uzaksın bir o kadar yakınsın

Ne kadar lıksın demiyorum lık lık
Farkında mısın ne kadarsın
Diyorum

İstersen fazla gör kendini
Ola ki gaza caza gelme
Dediler gel yaz şiire seni
İşte geldim
Bakalım ne diyeceksin
Söyle hele
Sen türkülerini,şiirlerini

Gelişme dediğin
O iki diş(li) nin arasında
Kürdan mı sın
Hem kendisi hem değil sin
Açık sın dünya bir han
Sabahın seherinde
Yok farkın
Bir bakkal kapısından

Hamile doğuma hazır mevsiminde
Nedir bu genzimi gıdıklayan
Şehla bakışlı kökünde bahar yeli kokulu gece
Of asmasında boğmaca
Nasılda salınmış esmeri, sarısı,
Etekleri uçuşan bomba

Tepemde ters bir huri sanki
Ye beni diyor gel de delirme
Kanıma karışarak panzehiri
O beni ben onu hiç edince
Dağılacak ha göz taneleri
Kral sofrasında baş köşede
Caka satıyor mübarek
Haberi yok bilmez ki
Etçil ve otçul
Hayvandan türeyen biri
Hart diye ısıracak
Akacak bütün renkleri
Görenlerin ağzı sulanacak
On sekizlik kız görmüş gibi
Alı beyazı sarısı moru koruğu
Süzülürcesine festival şenliğinde
Resmi geçit yapılacak
İnci gibi dizilip süslenecek
Yeni gelin sanki
Birde birincisi seçilecek
Vay başıma
Düşmeyesin

Toplanır bağdan bin bir güçlükle emekle
Göz nuru el dişlide ince oya gibi işlenir
Tarihi gelişiminde mahzende ağaç küpte
Bir sana bir ona bir bana diye demlenir

Çal mayayı tuttur şarabı çek kafayı
Bırak dönerse dönsün dünyanın başı
Çektikçe ince belliden oynatsın kalçayı
Sarsılsın bu kirli paslı zindan zamanları
Ne geceye ne gündüze say yaşanmışa

Kara gözlerin karasının güzelliğinde, akın ferinde
Sarı buz bağ keseliğin, morluğun maviye gidişe
Karanlıktan aydınlığa çağlayan düşün yolcusu
Çevir süvarilerin yönünü kelimelerin yontucusu

Nereye çekildik
Biz sizi bizde
Çok bekledik
Siz aslında hep bir
Bizde olan birdik
Yanı başımızda
Hep bir’ilerini ekledik
Suya yazılmadı..dedik

Bekilli yolunu aşığa sordum
Tükenmiş umutları sende buldum
Gece sin ayık gündüz sarhoş oldum
Alemde acının dalına kondum

Sevdim sarı sevinci gözlerinde
Görmeden inci mercan mavi bildim
Havanı, kokunu çektim genzime
Al,ak suyunu küp şarapta içtim

Elim uzanır eline baktım bir ben sende
Geldin sevginle gönül haneme kaldın bende
Dost aradım vurgun yemiş insanlar içinde
Dünya bir içme kan kızıl küp şarap içinde

Vedat Koparan 27.05.2006

Tarihi Doğasını Yaşatan

savruldum ufkunun deryasında
dayandım gün sıcağı bakışına
elimde “küpten alınan kökten salınan”
ince belli bir kadehte doyumsuz şuh endamında
içiyorum güzelliğini kana kana

sen üzüm yarası
o ben gözlerin “kahve karası “
“küp şarap”larının hoş tadı

dayandım yarım aklımın ser sefil serhoş düşüyle
topla ne olur sen ben hallerimi düşünce pınarında

bak akşam güneşi çekiliyor eteklerinde hala parlıyor tepelerin
damlar dudak kırmızısı dokusu, yalım yalım savruluyor sen kokusu>
efil rüzgara vermiş gün kendini,gel artık şarkısıyla salınıyor yapraklarda
bir gelincik edasıyla ak duvakları çatlak tarihin izinde ayak tabanları

karışır kalemin teri yürek sesine
ben sözlük sen çözücü
her eksik kırk devrik cümlemde
karmaşalarımın giriftinde

yaşatırsın seni bende
ay çözülmez bir bilmece maviliğinde
çözümüm sende kördüğüm oldum
ne kadar güzel Bekilli üzümleri
bal dudakların al kırmızısı
beyazında ak üzüm,gözlerinin ferinde
bandıkça dök üzerine gün pekmezini
ısınsın içim yanan sensizliğimde

keşfine çıktım coğrafyanda
gezindim durdum
bilmediğim ne çok şeyin varmış
tarihi doğayı yaşıyorum
sen özel güzelliğinde

içtim küp şarabını coştum çağladım
kasvetli gece neşelendi ağladım
sendeledi yoksun zaman savruldum

gözlerin su yatağını arayan bir nehirdi hiç kaçmadı
aktım yitik an koynunda daldım sevgi seli bakışlarına
gün güzeli yüzüne utangaç bir gülücük konmadı
hiç ses etmedin beni sana bıraktım seni senden çaldım

-Kuytu Bir Yarasa Gözü Karanlığı Mahzeninde Yıllandı
Kalıcı Damak Tadı Emeğin Gün Gülü Ekşi Koruk Ağızda
Çektikçe Çeken İçtikçe İçilen Bekilli Has Küp Şarapları-

Vedat Koparan 15.05.2006