yazıyordum
yazıyordum
yazıyordum
kendimi durduramıyordum
engel olamıyordum buna
hakim olamıyordum kendime
ve durmadan yazıyordum
saatlerce
günlerce
haftalarca
gecelerim yazmakla geçiyordu
uyumayı
en sevdiğim şeyi bile
yapamıyordum bu yüzden bazen
ve kanıtlamıştık artık
dünyada aşkın olmadığını
inanmıştık artık buna
konuşamıyordum
kimse anlamıyordu
tek anlayan şu defterdi
ve param olunca bira şişeleri
başka kimse yoktu anlayan
bir insan bile yoktu
bir dost
bir arkadaş
kimse anlamıyordu
sürekli konuşmak istiyordum
ve sürekli cevapsız mesajlar
gönderilmeyen mektuplar
aşşağılık herifin tekiydim
ukala ve aşşağılık
iki zıt duygu aynı anda içimdeydi
galiba kafayı yemiştim
ve artık normalde değildim
normallik neydi onu bile
unutmuştuk artık bilmiyordum
evet evet artık kesinlikle
delirmiştim insanların arasında
onlar beni anlamıyorlardı
bende bazen onları
ve yapabildiğim iki şey var
ya yazıyordum
ya içiyordum.
Kayıt Tarihi : 30.9.2009 00:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!