İki Sevgili Şiiri - Şair Aşıkane

Bir bahçe var önümde her çiçeğin olduğu
Ancak tek tanıdık gelen bana gül kokusu
Kafamı çevirmeye kalmadan burnumu bırakıp kulağımı yoklayan çocuk sesleri geliyor uzaktan
Gerçekten de davulun sesi uzaktan hoş geliyor
Dalgalara karışan martı sesleri de buradayız diyor adeta
O an iki kanatlı beyaz bir kuş olup uçsuz bucaksız semada süzülesim geliyor
Bir an duraksıyorum
Kanadının teki olmayan bir kuşun ne işi var göklerde
Düşünüyorum kanadımın teki nerede
Beni yarım bırakan sevgilide
Neden demeye cesaret edemiyorum
Beynimde aynı anda kopan duygu fırtınalarından kendimi alıkoyamıyorum
Bir yandan hatırlamak bir yandansa unutmak istiyorum
Hatırlıyorum!
Koyu kestane gözlerini
Beraberken dolaştığımız her yeri
Kahramanca savaşsaydın benim gibi
Bu yenilgi yaşanmazdı belki
Belkilerle de yaşanmıyor ki sevgili
Oldu bitti desen de susmaz gönül
Zaman her şeyin ilacı elbet ama doğa da şurup herhalde
İçtikçe yazdırıyor insana
Gerçeği söylemek gerekirse bu bile bazen susturmaya yetmiyor yüreği
Aklımın bir köşesindeyken sessizliğimden taşıyorsun
Duygu seli dedikleri bu olsa gerek
İtiraf edemediğim sen o anda boşanır gözlerimden
Boş boş baksam da penceremden yağmur çiseler gönlümden
Haykırmak istesem de maziyi sana
Sesim sadece yankılanır odamda
Sen meşk ederken yenileriyle
Ben ne iyiler feda ettim sen diye diye
Şimdi nereden bileceksin sanki
Bilsen de ne yapacaksın ki
Sen çıkmaya devam et güzel merdivenini
Sonunda yalnız bırakmaz inşaallah güzellerin seni
Darma duman edip bırakıp gittin beni
Sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi
Benimki de laf yaşanmışlık mı var sanki
Tek taraflı sevgiden ne beklenir ki
Senin için sevgili bol nasıl olsa bulunur biri
Benim içinse bulunması zor bir hint kumaşı sevgili
Çünkü bu zamanda Ferhat ya da Mecnun gibi seven bulamazsın ki