İki Şehrin Hikayesi Şiiri - Charles Dickens

Inanc Devrigidi,
Süphe Devrigidi.
Isigin Mevsimigdi,
Karanligin Mevsimigdi.
Umudun Baharindaydik,
Caresizligin Kisindaydik.

Herseye Sahipdik,
Hicbirseye Sahip degildik.
Hepimiz Dogruca Cehenneme gidiyorduk,
Hepimiz Dogruca o Diger Tarafa gidiyorduk.

Iki Sehirde Iki Adam
Biri öfkesini Sakliyarak girdi bu Sehire,
Iki Sehirde Iki Adam,
Öbürü Umudunu sakliyarak girdi bu Sehire,
Iki adamin düsünceleri sakli, hedefleride,
Ama ikiside biliyor,
Onlar karsilasdiginda,
Sadece adamlar degil,
Sehirler kapisacak Ölümüne.

Iki ayri Sehir var bu Sehrin icinde,
Birinde istedigini Sec diye, hersey konuyor önüne,
Öbüründe, önce yakalaman icab ediyor istedigini.

Yukardaki Sehirde kim sana Boyun egerse,
Önce onu koruyacaksin,
Cünkü orada sana Boyun egen,
Baskasina Ihanet eder.

Iki Sehrin birinde, ne yapacaksan,
Masadan kalkiptan sonra yapicaksin.
Iki Sehrin Öbüründe, ne yapacaksan,
Masadan kalkmadan yapacaksin.

Iki Sehrin kapisinda
Iki adam var.
Sehirlerin birinde Yükselmek icin,
rengini belli etmeden, kibar ve etkilegici, yerinde oturucaksin.
Digerinde Zamani geldiginde, aya kalkicaksin,
Yüzlesmek icin.

Intikam, jüri, ve yargici görüyorum.
Eskiyi yokedince ortaya cikan sira sira yeni despotlar,

Güzel bir Sehir görüyorum,
Ve bu bosluktan yükselen güzel insanlar.
Ve onlarin zaferlerinde ve yenilginlerinde, daha gelecek uzun yillar boyunca,
Bu Zamanin kötülüklerinin, kendilerini tüketdiklerini glrüyorum.

Onu görüyorum, yasli bir Kadin.
Bu günün Yil dönümünde, benim icin duva ediyor.

Onu ve Kocasini görüyorum,
Yolun sonuna gelmisler,
Topraktan yatagin icinde, yan yana yatiyolar.

O cocugu görüyorum,
Onlarin kucaginda yatan,
Eskiden benim olan o hayat yolunda, yürümeye Hak kazanan,
O Hakki öyle güzel kazandigini görüyorumki,
benim Ismim, Onun Isminin Isiginda Anlam kazaniyor.

Ve Duyorum,
duyorum Cocuga benim Hikayemi anlatiklarini,
zayiflayan sevecen Sesleriyle.

Bugüne dek yaptigim en iyi,
en iyi Sey bu:
Yakinda kavusacam Huzur,
Bugüne Taktiyim herseyden daha iyi.