İki Şehir Şiiri - Erkan Uçar

İki şehir düşünsen
Biri çok kalabalık
Biri ise bir o kadar küçük
Unutulmuş terkedilmiş

Ben o küçük şehrin insanı
Şehirle birlikte unutulmuş
Hiç anımsanmamış
Hiç düşünülmemiş

Sadece yol üstü olmuş
Üstünden geçilmiş
İçine girilmiş
Ama hiç özümsenmemiş

Bu şehrin insanları gaddar
Katı ve kuralcı
Ben hiç kuralcı olmadım
Ama hep bu şehirde yaşadım

Bu şehrin insanları birbirine benzer
Ben benzemek istemesem de
Bir parçam olmalı bu şehirde
Budur beni buraya zincirleyen

Zincirlerimi hiç kırmadım ki
Hiç düşünmedim böyle şeyler
Kendimi bile aşamadım
Mutluymuş gibi hep yaşadım

Yine böyle bir hayat mı
Hep monoton ve sıradan
Sıradan olmak kaderimse
Yaşarım bunu da sonuna kadar

Ben hep korktum yeni şeylerden
Hep kaçındım o büyük şehirden
Bu şehirde bile fark edilemezken
Yok olurum biliyorum o şehirde

Ömür bu sonsuz değil ya
Her şeyin bir sonu varsa
Benim de sonum olacak
Mutlu olmasam da yaşanacak