İki Şehir İki İnsan Şiiri - Ufuk Doğangül 2

İki şehir iki insan
Öyle bir kara sevda
Öyle bir zaman
Dağın yamacında
Açılmayı bekliyor bahar çiçekleri
Belki de seni beklediğim gibi
İki şehir iki insan
Dokunamadan da sevebilir mi insan
İçine doluyorum akşam olunca
Böyle biraz sessiz
Ve biraz da serin
Sonra düşünüyorum alabildiğime
Gökyüzünde gözlerini
Bir ağacın oyuğunda saçların oynaşıyor
Çıkageliyor mesela denizin ortasında
Biraz buruşmuş ellerin
İki şehir iki insan
İçinde kaybolduğum bir zaman
Akılsızlığım oluyor
Ve nereye gideceğimi bilmeden
Yürümek için yürüyorum bazen
Kilometrelerle ifade etmeyeceğim
Sana yaklaşana kadar
Gidip geleceğim.. Ufuk Doğangül