İki Şehir Şiiri - Simge Yıldırım

Gecenin sessizliği değil boğan nefesimi
Ey varlıkta yokluk çektiren sevda
Sesimi duy
Gözümden akan yaş değil
Uykumu bölüp dağıttım geceye
Mecburiyetimi anla
Umudu yeşertip kurutan
Sabrım selamet değil
Sinem acıyor
Kulağımdan eksilmeyen tını
Gecemi bağışla
Özlem dinmiyor
Belirsizliğin hükmü yokluktan ağır
Dudağımdaki nazar değil
Adımı söyle
Kaderden kaçılmıyor
Rüyada olsun gör
Sözün dudaklarımda değil
İki şehir kavuşulmuyor