İki Satırlık Bir Ayrılık...

Şimdi yanılgılarımın arasından çıkarıyorum seni,
Oysa ne düşler kurmuştum,
İki satırlık bir şiirde,
Yitirdim senli yanlarımı...

Gitmek...
Sessizce,
Ve alabildiğince uzun...
Her adımda daha bir kırılıyor yüreğim,
Ve toplamak için eğiliyorum gözyaşlarımı...

Sen düş rüyalarından uyanıyorsun,
Yatağının bir yarısı yalnızlık oluyor,
Diğer yarısını yabancı bir ten dolduruyor yerime..
Vakit bu şehri terk etmeye yetişiyor,
Uzun adımlarla,
Ve bir gözyaşı uğurlamasın da ayrılıyorum,
Senin düşlerinde yaşadığın bu rüyadan...

Sessizdi,
Gidişimin gölgesinde bıraktığım,
Ayak izlerim,
Gün doğumu vakitsiz bir gidişi,
Yağmura teslim ediyor,
Alacakaranlığın aydınlanmasında...

Şehir ağır bir ayrılık havasında seyrediyor,
Kapılar daha bir suskun kapanıyor yüzüme,
Bir pencere buğusunda,
Yaşlanıyor umutlarım,
Susuyorum her gördüğüme konuşmaktan,
Ve seni susup susup anlatmaktan,
Sesim de seni duyumsamaktan yoruldum,
Düşür artık beni ellerinden...

Mendil satan çocuğun bakışlarında ağlıyorum,
İçim kırılıyor,
Gözyaşlarım kaldırımlarda derin bir iz bırakıyor senden,
Toplayamıyorum umutlarımı,
İhanet sürdüğün dudaklarımdan söylüyorum,
Ayrılık vedasında duyduğum sözleri...

Boğazıma katık yaptığın ihaneti kusuyorum,
Bu kent'in dar kaldırımlarına...
Mutlu kal....