İlkbaharın müjdeleyicisi olan cemreler vardır.
Toprağa, havaya ve suya düştüklerinde ilkbahar gelirmiş. Sensizlik bir cemre gibi düştüğü zaman yüreğime kış geliyor gözlerime ağlıyorum. Çok üşüyor bu bedenim. Çünkü sen olmayınca ısınmıyor bu beden. Güneş bile çaresiz kalıyor bu yüzden. Bulutlar yarışamıyor benimle sensizken. Çünkü ağlayamıyorlar benim kadar. Sensizlik bir dağ gibi büyürken yüreğimde ben boş bir kitaptaki iki satırla avunmaya çalışıyorum. Çünkü bu iki satırdı benim umut kaynağım. Ve hep sensizken bu iki satırı okuyorum yüreğime:
‘Eğer yıpratmışsa gözlerini yaşlar;
Unutma kıştan sonra bahar var…’
Her şey yerli yerinde; havuz başında servi
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Devamını Oku
Bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan
Eşya fışkırmış gibi tılsımlı bir uykudan,
Sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi.
Her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta