Tohumu atılmış yeni bir ağacım.
Taptaze, heyecanlı.
Geçen yıllar bir ulu çınarım.
Tarihe tanıklıklı.
Gökyüzüne uzanır dallarım.
Eskisinden daha tutkulu, kahverengine sarılan sarmaşıklarım.
Bir zamanlar yeşeren yapraklarım artık eskisi gibi yeşil değil.
Köklerim sağlam, essede rüzgar efil efil.
Bir duvar var karşımda, kendimi bildim bileli.
Dili olsa da konuşsa duvarların, yaşı benden de eski.
Sen ölü, ben canlı iki sağır tanık.
Yaşadığımı bilseler ne olur? Sessizliğimiz sanık.
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 02:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!