İki Ruhun Anısına Şiiri - Ayşe Nur Çoban

Küllenmeyen derdimin çığırtkanlığıyla cenk ederken
Ansızın bir kapı aralığından girdim yoklamak için
Ne taş atmaktı niyetim ne de taşlanmak
Öylesine bir kaçıştı benimki kedere gebe kalmayan
Mevzular derin,anlayışlar sığ
Ordan oraya savrulan cümlelerin pervasızlığını kuşanıp
Metruk bir şehrin kimsesizliğinde gölgelenmek
Yokuşa at sürmekten daha azimliydi
Anlatılana kayıtsız,
Anlaşılmamaya mahkum sözler
Müşterek iki terkedilmişlik
Lafız ve mana
Ne gözlerimiz ne sözlerimiz uyuşabilmişti
Baktığımda kaybolan bir sevgi,çevirdiğimde var olan öfke
Adi bir titremenin ardından
Yer bulamayışım kendime
Ve ayaklarım bir değil bin cümle olup nişan aldı çaresizliği vurmak için
Koşar adımlarla değil kırgın adımlarla ilerliyordum anlamsız bir hissi anlamlandırmaya
Sığındım bi köşeye kuytusu olmayan
Ses veriyordum şimdi candan:
"Duy nolur İlahi!Ne yandır,ne yaktır!Yalnızca kaldır..."