bir demiryolunda
birbirine aşık
iki raydık biz.
mutluluk tek yükümüzdü.
bir aşkı taşıyan
iki raydık biz.
bir gün sen gittin.
tüm trenler gitti...
insanlar uğradığım
istasyonları terk etti.
senden sonra,
çorak yüreğine
sadece rüzgar uğrar oldu.
şimdi bu bozkırda,
sevdamızın şahidi
çakıl taşları tutuyor
hüznümün günlüğünü.
13 Aralık 2009
(içimde bir yer)
Kayıt Tarihi : 14.12.2009 08:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!