İki Nokta Şiiri - Naime Özeren

Hava ayaz
Dışarıda güneş var, inadına…
İzmir’ in soğuğu nefes keser
Sen düşersin tuana gibi
Yürek toprağıma
Belki inanmayacaksın Sevgili ama
Ne zaman seni düşünsem
Bir çift alaca güvercin gelir süzüle süzüle
Sanki ‘hadi anlat’ der gibi
Konarlar pencere pervazıma…
Aralarım pencereyi avucumda yemle
Konuşamam…
Boğazıma düğümlenir sözcükler
Adın dilimin ucundadır her an aslında
Söyleyemem
Camın buğusuna adını yazarım
Usulca…
Bakarlar gözlerime ısrarla
Sorarcasına…
Hayret!...
Neden tersinden okumayı bilmez ki bu kuşlar?
Birer öpücük kondururum
Camın ardındaki minik gagalarına
Hadi…
Alın götürün şimdi bu emanetimi derim
Anlarlar…
Uzaklaşırlar, kanat kanada…
Baka kalırım arkalarından
Ta ki kalana kadar
Gökyüzünde iki nokta