İki Nehrin Ahidi. Şiiri - Nurgül Ankara

İKİ NEHRİN AHİDİ (Düet)

DİCLE
Ben ki çılgın Dicle'yim, akışım deli, hırçın,
Doğudan eser rüzgârım, ruhumdaki sır için.
Sen uzakta, sen başka, gönlümde derin bir iz,
Binlerce mil boyunca, ayrı düştü yolumuz.
Taşlar şahit ki aşka, suyun sesi titrek bir ney,
Sensiz her damla çilem, sensiz her yudum zehir.
​
​FIRAT
Ben ki heybetli Fırat, sabrın, gücün timsaliyim,
Batıdan süzülürüm, sana doğru akarım.
Her kıvrımım, her çağlayışım seni fısıldar elbet,
Gökyüzü ortak olsa da, bu ayrılık büyük hasret.
Aynı güneşe bakarız, aynı yıldızı sayarız biz,
Ama tenine değmeden, içimde bir zulüm varız.
​
​DİCLE:
Fark etmez, aramızda dağlar, engeller olsa da,
Kaynaklarımız ayrı, kalbimiz aynı yolda.
Toprak tanır kokumu, rüzgâr tanır sesini,
Bizden geçti bu yollar, tanır her ikimizi.
Ne kadar ayrı aksak, ne kadar uzak dursak,
Biz ezelden bir yeminle göklere söz vermişiz.
​
​FIRAT:
Senin hırçin akışın, benimki sükûn buluşu,
İki zıt yarımıyız, kutsal bir aşkın oluşu.
Taşırım sana mektup, geçtiğim her medeniyetten,
Aynı havayı soluyan, aynı rüyayı göreniz.
Bu coğrafya bizimdir, bu kaderi biz ördük,
Ne zaman ki birleşiriz, işte o zaman dirilir ölüler.
​
​DİCLE
Artık zamanı geldi, vuslat ki son nefesimiz,
Yorgunluğumuz bitti, dindi bütün hevesimiz.
Ne Dicle ne Fırat, adımız artık Şattülarap,
Işık doğudan yükselir, aşkımız oldu kitap.
Ne bir engel ne bir duvar, ne de bir mesafe kaldı,
Biz, Basra'nın kucağında, sonsuzluğa daldık.
​
​FIRAT
Akışımız birleşti, hayat buldu çorak vadi,
Toprak yeşile döndü, aşkımız oldu adı.
Bizim suyumuzla doğar, yeni bir nesil, yeni bir rüya,
Her damlamız bir yemindir, her çağlayışımız sevda.
Basra'dan dünyaya yayılan, bu sonsuzluk nefesi,
Biz, iki nehrin ahidi; hayatın ta kendisi!
​
​DİCLE
Ayrılık bir imtihandı, vuslatımız bir rüya,
Bütün dünya bilsin ki, aşkımızdan doğdu bu su.
Biziz o iki sevgili, ayrı aksa da yolları,
Ezelde bir yazılmış, sonsuzlukta buluşanlar.