İki Nefesimin Arasında Bir Ağrı Dağı

seni öyle bir öptüm ki
an karaydı.
saatler ıslak.
bütün mevsimler bir intihar gibi geçti
seni bir öyle öptüm ki
ankara'nın kılı kıpırdayamadı.
ya da umursamadı hiçbir altyazıyı
yüzünün fragmanıydı yüzüm.
dudaklarının replikleri bir tek bende
aksardı.
uykularım hep sana yorulmalıydı.
çünkü
bu şehir
susardı
ne zaman yağmur yağmasa.

uzaktı sonbahar
ve sanırım yazdı
sıcaktı bir aralık
birkaç karalamalık kağıttı
rengin.
deniz çok içmişti
sızabilirdi tenime, kendinden öyle bir geçmişti
yazdığım şiirler gözlerimin otoparkıydı
kaç saat bekledim seni bilmem
ama kaç saat gelmedin
sayabilirim istersen

susmadı kalaşnikof sesi
seni öptüğümden beri.
bütün hücrelerimi kaybettim ben
hain bir pusuda.
nasıl telaffuz ediliyordu o gece
dudakların.
yüksek, sek, alacaıssız ve titrek
hiçbiri susmadı şarkıların
nüfus cüzdanımın doğum yeri hanesinde
yerini almalı gözlerin artık.

çakmaktan bir şehir yanarken
ıslaktı itfaiye merdivenleri
itfaiyeciler ıslaktı.
seni öptüğümde
uzaktı sanırım bir sonbahar
ve yazdı
sıcaktı çok
ve durmadan sevmeliydim seni.

susmadı kalabalık bir gece
ve o gece
bir kalp kriziydi bütün ihtilal
sokaklar ağrı dağı
yüksek ve uğultulu
ben bir kaybettim kendimi
bir taşın altında.

ankara sarı
ve kuraktı
ya da bataklık bir rüya
tabiri tasvirsiz
bir dünya.
çok kalabalıklaştı
bakışlar
gittiğinden beri.

belki de evet
uzaktı
seni kaybedeli
çok sıcaktı
o güne denk gelen bütün mevsimler
ve sanırım
yazdı
ben seni öyle bir öptüm ki
ankara'nın ruhu duymadı
benim duyduklarımı.